De RecyKAST... Na!

Eindelijk is ze is af!

Ik kreeg deze kast van mijn mama's bazin. Ze (de kast, niet de bazin) stond in de garage van haar ouders. Het huis werd verkocht en dus vroeg ze of ik, retroverslaafde, ze misschien wou hebben. En of ik dat wou! Hoe stoffig ze ook was, ik zag het direct, het was dé kast! 

U moet weten dat ik al heel lang op zoek was naar zo'n retro-vitrinekastje. Ooit vond ik een prachtexemplaar in een kringloopwinkel. Ik kocht het en de mevrouw van de kassa riep een jongen uit het magazijn om me te helpen dragen. Bij mijn auto aangekomen dacht die jongen, stoer als hij was, dat wel even alleen in mijn koffer te zwieren. Voor ik een hand kon uitsteken was het ruitje van de vitrine gebroken. De mevrouw van de kassa had het zien gebeuren en ik kreeg wel direct mijn geld terug, maar teleurgesteld droop ik af zonder kastje. Ik bleef rondkijken in kringwinkels en op de rommelmarkt, maar nergens kwam ik nog zoiets tegen. 

U snapt dus wel dat ik, ondanks dat er wel wat werk aan was, dìt kastje niet kon laten staan.

En opknap-werk heb ik er toch wel aan gehad! Zo kleefde er op bijna de volledige bovenkant een soort sticker met een heel straf plaksel, die ik er met uren wrijven, veel vuile vodden en moeite uiteindelijk heb afgeweekt. Het kastje had gediend als gereedschapskast in de garage, en er zaten dus ook heel wat krassen en vlekken op. Na veel schuren, afwassen, weer schuren en twee à drie vernislagen is dit het resultaat. De oorspronkelijke legplanken waren in hout, maar ik vind ze in glas mooier, dus die liet ik op maat snijden.

En zo staat ze nu te blinken in mijne living! De volgende missie is een schoner armatuurke vinden voor mijn lampenkap.