Spannend!

Spannend!, a photo by Mlle Assorti on Flickr.

Mlle Assorti waagt zich aan een eerste zelfmaakbroek!

Foei!

Mlle Assorti schaamt zich écht diep voor het verwaarlozen van deze blog en al zijn sympathieke lezers. Maar ze kan het allemaal uitleggen!


Zo was er:
- Gezellig feestgedruis in de maand december! Elk weekend was er iets te doen, en soms zelfs 2 dingen tegelijk. Bij deze wil ik u toch nog (afschuwelijk te laat maar zeker welgemeend) een heel fijn en creatief 2012 toewensen!
- Een nieuwe naaimachine! Hoewel dat eigenlijk een slecht excuus is, want hier kan ik daar tenminste ten volle over stoefen. Mijn vriendenkring bevat geen mensen die enthousiast worden over automatische draadinrijgers, knoopsgaten die als vanzelf gestikt worden en 30 verschillende steekpatronen. Maar ik verzeker u : het is een zaligheid!
- Het carnavalskostuum! Ja ik beken, ik zit in een carnavalgroep en ik vind dat zeer plezant. Ik zit in 'team kostuum' en elk jaar halen wij onszelf meer en meer werk op de hals. Mijn living ligt al vier weken vol stukken karton, patroonpapier en  glitterstof. Elke avond wordt hier getekend en gerekend, met een slaaptekort als gevolg. Maar plezant ze, dat wel!
- Een steeds groter wordend aantal gebricoleerde dingen waar nog geen foto van bestaat, en de steeds kleiner wordende goesting en tijd om er een deftige foto van te nemen.


Maar we gaan dat hier weer goedmaken he zeg! Met een schoon liedje van zomer en geen zorgen en springende vissen en zo... En met wat foto's van het feestrokje, het machien en een knus wollen manteltje...

Zand erover?

Voor Liv! #2

De mama en papa van Liv vroegen of ik het zag zitten om ook een kleedje voor hun dochter te maken, voor de babyborrel. Eentje met mouwen, voor de rest mocht ik doen wat ik wou. Gevlijd om zoveel lof hoorde ik mezelf zeggen dat ik dat helemaal zag zitten. Maar eenmaal thuisgekomen begon het gepieker. Ik had nog nooit iets voor zo'n klein mensje gebricoleerd! Op de slofjes na dan. Ik kreeg een jurkje en een romper van Liv mee die haar nog een beetje ruim zaten, en drie weken de tijd om iets te fabriceren.
Ik had al snel in mijn hoofd dat het een wikkeljurkje moest worden, makkelijk om aan en weer uit te doen, met fronsjes in het voorpand. Na heel wat denk- en meetwerk, frustratie om een stofje dat toch niet zo'n goede kwaliteit bleek, een paar mouwen die het formaat van poppenarmpjes hadden, en nog wat lostorn en weer vastnaai-gepruts is dit het resultaat. Op slechte foto's, want de deadline kwam wel heel dichtbij, waardoor het jurkje alleen 's avonds kon gefotografeerd worden, net voor ik het ging afgeven. Kijkt u even mee:

 1. De 'artistieke' gele floe foto

 2. de 'harde waarheid' overbelichte foto

3. De "misschien is een witte achtergrond beter... niet dus" -foto

Maar 't is uiteindelijk wel een schoon kleedje, al zeg ik het zelf. Toen ik het ging afgeven lag kleine Liv te dommelen op de arm van de mama, maar er is mij een foto met model beloofd, dus wordt vervolgd!

Borduren voor iedereen!

Een tijdje geleden won ik een Give Away op de blog van Janneke, deze week zat het pakje in de bus. 
Nieuwsgierig prutste ik de grote enveloppe open, en daar kwamen deze schatten uitgerold:

Beziet die stofjes!!! In mijn hoofd groeiden direct 100 ideeën over wat ik er mee zou doen, maar ik weet nu al dat ik daar voorlopig niet ga durven in knippen, en ze eerst nog elvendertig keer in mijn handen ga nemen om ze te bewonderen.

 De boekjes zijn van de jaren zeventig, en vooral dat over borduren vind ik geweldig. Zo'n mooie foto's en tekeningen dat daarin staan!

Ik heb nog nooit geborduurd, maar het is "voor iedereen", dus ik moest eigenlijk al bezig zijn!

De RecyKAST... Na!

Eindelijk is ze is af!

Ik kreeg deze kast van mijn mama's bazin. Ze (de kast, niet de bazin) stond in de garage van haar ouders. Het huis werd verkocht en dus vroeg ze of ik, retroverslaafde, ze misschien wou hebben. En of ik dat wou! Hoe stoffig ze ook was, ik zag het direct, het was dé kast! 

U moet weten dat ik al heel lang op zoek was naar zo'n retro-vitrinekastje. Ooit vond ik een prachtexemplaar in een kringloopwinkel. Ik kocht het en de mevrouw van de kassa riep een jongen uit het magazijn om me te helpen dragen. Bij mijn auto aangekomen dacht die jongen, stoer als hij was, dat wel even alleen in mijn koffer te zwieren. Voor ik een hand kon uitsteken was het ruitje van de vitrine gebroken. De mevrouw van de kassa had het zien gebeuren en ik kreeg wel direct mijn geld terug, maar teleurgesteld droop ik af zonder kastje. Ik bleef rondkijken in kringwinkels en op de rommelmarkt, maar nergens kwam ik nog zoiets tegen. 

U snapt dus wel dat ik, ondanks dat er wel wat werk aan was, dìt kastje niet kon laten staan.

En opknap-werk heb ik er toch wel aan gehad! Zo kleefde er op bijna de volledige bovenkant een soort sticker met een heel straf plaksel, die ik er met uren wrijven, veel vuile vodden en moeite uiteindelijk heb afgeweekt. Het kastje had gediend als gereedschapskast in de garage, en er zaten dus ook heel wat krassen en vlekken op. Na veel schuren, afwassen, weer schuren en twee à drie vernislagen is dit het resultaat. De oorspronkelijke legplanken waren in hout, maar ik vind ze in glas mooier, dus die liet ik op maat snijden.

En zo staat ze nu te blinken in mijne living! De volgende missie is een schoner armatuurke vinden voor mijn lampenkap.

Voor Liv!

Schoenen en sjakosjen,

 een meisje kan er niet vroeg genoeg mee beginnen!

Folklore

...uit een Oost Vlaamse Kringwinkel

Matryoshka-belletje

Dala-paard